Kitabın Yazarı: Jorge Franco
Yayınevi: İthaki Yayınları
Sayfa sayısı: 314
İş yerinden sevgili Şafak'ın okuduğu kitaplara karşı özel bir ilgim var. Kendisi de sağ olsun beni kırmayıp şu tarihe kadar bitireceksin diyerek :) kitabını veriyor. Bu sefer ben de kendisine Rüzgarın Gölgesi isimli kitabımı verdim. Böylece bir kitabı birden fazla kişi okumuş oluyor, çok da iyi oluyor. Gelelim kitaba, 3 kız kardeşin hayattaki şans(sızlık)larıyla dolu enteresan ve acı dolu hikayeleri anlatılıyor. Bu hikayeler "Acılar İcat Eden" Jennifer, "Telefon Bekleyen" Amanda ve "Bir Delilik Yapan" Leticia'nın hikayeleri. Anlatım üslubu çok yalın, akıcı. Zaten bir bakıyorsunuz sayfalar akıp gitmiş. Hayattan yaşadıkları kesitler kronolojik sırada anlatılmıyor. Kitabın son cümlesi çok vurucu :). Ben severek ve ilgiyle okudum. Bir sürü yeri not ettim..
"Herkes uyanacağı anın acısıyla yaşıyordu; çocuklardaki tek fark rol yapmaları gerekmemesiydi." (s.24)
"Biz kadınların tatmin için yaratılmadığını söylemekten utanç duymuyorum; ne tatmin etmek, ne de tatmin olmak." (s.76)
"Seksi aşkın pratiğe geçirilmesi olarak değil de tüm hayvani doğallığında görüyorum. Aşk bir his olarak gücünü kaybediyor ve gerçekte olduğu hali alıyor: Bir heves. Ya da annemin deyişiyle: Yalnızlık önleyici bir tırı vırı." (s.136)
"Milyonlarca kişiyiz ama iletişim kurmuyoruz, ayrıca yalnızlığımızda etiketlenmeyi sevmiyoruz." (s.137)
"Günahlar, sanki birer müjdeymiş gibi, ağızdan ağza yayılıyordu, kötü insan diye bir şey yoktu, yalnızca cesur insanlar vardı; aptallar dışarıda kalıyordu." (s.218)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder